به نقل از «مهر»

۴ راهبرد تعاملی دانشگاه صنعتی امیرکبیر با سه کشور آسیای شرقی

تاریخ انتشار: ۱۵ اسفند ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۸۹۰۲۰۱

به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از دانشگاه صنعتی امیرکبیر، علیرضا رهایی سرپرست دانشگاه صنعتی امیرکبیر در نشست با اسماعیل مهریار استادیار دانشگاه صنعتی اصفهان و رایزن علمی جدید ایران در چین، ژاپن، کره جنوبی همچنین رایزن علمی آکرودیته در مغولستان، هنگ کنگ و تایوان تاکید کرد: با توجه به توسعه یافتگی کشورهای حوزه ماموریت دکتر مهریار، بهتر است نگاه، برنامه‌ریزی و تمرکز خود در دانشگاه را در برقراری ۴ نوع تعامل با این سه کشور بگذاریم.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

وی افزود: به طوریکه تبادل استاد دوره‌های فرصت مطالعاتی برای اعضای هیأت علمی، فرصت مطالعاتی برای دانشجویان دکتری و انجام طرح های پژوهشی مشترک به منظور بهره‌گیری از مطالعات تجربی این سه کشور از جمله تعامل به این کشورها است.

رهایی تصریح کرد: دانشجویان و استادان در ایران می‌توانند در بخش نظری طرح‌ها سهم بزرگی داشته باشند به طور مثال محققان ژاپنی در بازدیدها، انتشار مقالات در مجلات علمی و شرکت در کنفرانس‌ها در زمینه مقاوم سازی سازه‌ها در برابر زلزله بر ارزشمندی پژوهش‌های انجام شده در دانشگاه‌های ایران و تمایل برای همکاری در این زمینه طی سال‌ها اذعان کرده اند.

سرپرست دانشگاه صنعتی امیرکبیر خاطر نشان کرد: برگزاری همایش‌های مشترک کوتاه مدت که برای شروع می‌تواند به صورت آنلاین در زمینه‌های تخصصی برگزار شود. در واقع با توجه به برنامه ریزی های صورت گرفته برای انجام بازدید از چند مرکز پیشروی آموزش عالی در ایران توسط مرکز تبادلات اکادمیک چین وابسته به وزارت آموزش عالی چین، دانشگاه صنعتی امیرکبیر آمادگی خود را برای میزبانی و امضای تفاهم نامه اعلام می دارد.

رهایی ادامه داد: محورهای کلان دانشگاه صنعتی امیرکبیر برای همکاری تحقیقاتی با چین و ژاپن، هوافضا، علوم دریایی، فناوری های نوظهور (هوش مصنوعی و غیره)، مواد پیشرفته و انرژی هستند.

در ادامه دکتر اسماعیل مهریار گزارشی از وضعیت فعلی دانشجویان و محققان ایرانی در چین ارائه داد و سپس به برنامه‌های دفتر رایزنی اشاره کرد و گفت: تعداد ۳۰۰۰ دانشجوی ایرانی در دانشگاه‌های چین مشغول به تحصیل هستند که از این تعداد حدود ۴۰۰ نفر دانشجوی تحصیلات تکمیلی و مابقی عمدتا دانشجوی رشته های علوم پزشکی هستند.

به گفته این مقام مسؤول؛ تعداد ۳۰۰ پژوهشگر ایرانی در دانشگاه‌ها، مراکز و موسسات آکادمیک و پژوهشی چین در قالب پژوهشگر پسادکتری، پژوهشگر همکار و یا عضو هیأت علمی مشغول به کار هستند.

رایزنی علمی ایران در چین تاکید کرد: ما در چین ۱۰ کمیته تخصصی تشکیل دادیم تا از این طریق همکاری و شبکه‌سازی اعضای هیأت علمی و پژوهشگران مقیم ایران با همتایان ایرانی خود در چین شتاب دهی شود.

وی افزود: در دفتر رایزنی در حال تهیه سند رسمی همکاری و تبادلات علمی بین وزارت علوم، تحقیقات و فناوری ایران، علوم و تحقیقات چین و نیز اطلس علمی چین برای معرفی هرچه بهتر اکوسیستم علم و فناوری در چین هستیم.

مهریار اظهار کرد: رایزنی علمی ایران در چین، ژاپن و کره در نظر دارد ۲ الی ۳ مورد از حوزه های پیشنهادی همکاری که نقاط قوت دانشگاه ها است تا یک ماه آینده برای برنامه ریزی امضای تفاهم نامه و آغاز همکاری با دانشگاه های چینی جمع آوری کند.

وی در پایان آمادگی و برنامه‌ریزی رایزنی را برای اجرایی کردن سندهای امضا شده به ویژه قراردادهای دانشگاه‌ها در زمینه دوره‌های دو مدرکه و مشترک با دانشگاه‌های چین و رفع موانع آموزشی و رایزنی برای راه اندازی بورسیه هایی ویژه این دوره‌ها توسط دانشگاه های چین اعلام کردند.

همچنین دکتر روح الله باقرزاده مدیرهمکاری های علمی و بین المللی دانشگاه صنعتی امیرکبیر نیز اظهار کرد: با توجه به عضویت دانشگاه در کنسرسیوم پنج دانشگاه برتر ایران می توان از این ظرفیت حضور در کنار این دانشگاه ها، برای میزبانی تور علمی دانشگاه های هم تراز در این کشورها جهت ایجاد بستر مناسب و ارتباط موثر تر با آنها و همچنین جهت تسهیل، آغاز همکاری ها، اعتمادسازی و بحث های متمرکزتر استفاده کرد.

وی از آمادگی دانشگاه صنعتی امیرکبیر برای برگزاری دوره‌های کوتاه مدت، مدارس فصلی در موضوعات پرمزیت دانشگاه نظیر هوش مصنوعی، سیستم‌های هوشمند و مواد پیشرفته، و همینطور دانشکده های تخصصی دانشگاه نظیر مهندسی نفت ، نساجی ، هوافضا ، کشتی سازی ومشابه آنها خبر داد و گفت: با توجه به فراخوان مشترک بنیاد ملی ایران و آکادمی ملی علوم طبیعی چین، دانشگاه صنعتی امیرکبیر در جلسه اخیر شورای بین الملل دانشگاه برنامه ریزی کرده تا حداقل ۴ پروپوزال برای شرکت در این فراخوان ارسال کند.

کد خبر 6046772

منبع: مهر

کلیدواژه: دانشگاه صنعتی امیرکبیر چین هوافضا علیرضا رهایی سازمان سنجش وزارت علوم تحقیقات و فناوری وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشکی دانشگاه های علوم پزشکی دانشگاه تهران شورای عالی انقلاب فرهنگی جهاد دانشگاهی توزیع کارت ورود به جلسه وزارت علوم سازمان ملی سنجش و ارزشیابی نظام آموزش کشور دانشگاه آزاد اسلامی مرکز سنجش آموزش پزشکی مرکز وکلای قوه قضائیه دانشگاه صنعتی امیرکبیر دانشگاه های چین برنامه ریزی دانشگاه ها دوره ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۸۹۰۲۰۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

سیاست‌های صنعتی در برزیل و توصیه‌هایی برای ایران

به گزارش گروه پژوهش خبرگزاری علم و فناروی آنا، در دو دهه اخیر، برزیل شاهد فراز و فرود مجدد سیاستگذاری صنعتی بوده است. این کشور از سال ۲۰۰۴ سیاست صنعتی سه مرحله‌ای تدوین کرد، که ازجمله مهم‌ترین خط مشی‌های ذیل آن بهره گیری فعالانه از سیاست صنعتی در جهت جلوگیری از صنعت زدایی و تلاش برای تنوع بخشی تولید، بهره گیری فعالانه از بودجه و مخارج عمومی برای تقویت زیرساخت‌ها و تحریک رشد، استفاده مؤثر از ظرفیت بانک‌های توسعه‌ای و خط مشی اعتباری برای تقویت تولید بود. با وجود این، این کشور در نیمه دوم دهه ۲۰۱۰ همراه با بحران سیاسی برخی از مهم‌ترین سیاست‌های صنعتی خود را کنار گذاشت، اگرچه این پایان سیاستگذاری صنعتی در برزیل نبود و این کشور مجدداً به اتخاذ سیاست‌های صنعتی اقدام کرده است.

دفتر مطالعات انرژی، صنعت و معدن مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی، در گزارشی با عنوان «سیاست‌های صنعتی در کشور‌های منتخب و توصیه‌هایی برای ایران ۱. سیاست‌های صنعتی در برزیل» آورده است که بدون‌تردید هیچ کشوری بدون به‌کارگیری سیاست‌های هدفمند، واقع‌بینانه و دست‌یافتنی دولت برای اصلاح ساختار اقتصادی و صنعتی از مسیر توسعه عبور نخواهد کرد. کشور‌ها، برای صنعتی شدن سیاست‌هایی بر ساختار اقتصادی خود اعمال کردند که برخی منجر به شکست شد، اما برخی دیگر به تسریع در پیمودن مسیر توسعه انجامید.

* راه‌های تسریع توسعه صنعتی و دستیابی به اهداف رشد و توسعه

این گزارش مطرح می‌کند که آنچه فهم آن اهمیت دارد این است که تسریع توسعه صنعتی و دستیابی به اهداف رشد و توسعه، بدون برخورداری از سیاست‌های صنعتی ممکن نیست، اما نکته مهم در اینجا نوع سیاست‌هایی است که انتخاب می‌شود. به‌عبارت‌دیگر، پرسش امروز دولت‌ها، نه چرایی اتخاذ سیاست صنعتی یا لزوم یا عدم لزوم اتخاذ سیاست صنعتی، بلکه چگونگی اتخاذ سیاست صنعتی است. آنچه موجب تمایز کشور‌هاست، نه اتخاذ یا عدم اتخاذ سیاست صنعتی، بلکه توفیق در اتخاذ سیاست‌های صنعتی هوشمندانه و هدفمند است. 

این گزارش بیان می‌کند که با توجه به اهمیت شناسایی سیاست‌های صنعتی موفق و اتخاذ درست سیاست صنعتی، شناسایی تجربیات و شکست‌ها و دستاورد‌های سایر کشور‌ها می‌تواند به بهبود سیاستگذاری کمک کند. بر این اساس، مطالعه حاضر به بررسی تجربه برزیل می‌پردازد. 

* سوابق طولانی در اتخاذ سیاست‌های صنعتی کشور‌های آمریکای لاتین

در این گزارش آمده است که کشور‌های آمریکای لاتین و به‌ویژه برزیل، سوابق طولانی در اتخاذ سیاست‌های صنعتی دارند، این کشور‌ها که در میانه قرن بیستم، سیاست‌های صنعتی خود را عمدتاً حول محور جایگزینی واردات و ایجاد بازار داخلی تحت حمایت برای شرکت‌های بومی سامان داده‌بودند، در دهه‌های ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ با بحران‌های اقتصادی- اجتماعی گوناگونی مواجه شدند که برخی منتقدین این بحران‌ها را به‌اشتباه این کشور‌ها در اتخاذ سیاست صنعتی نسبت می‌دادند. با وجود این، کشور‌های آمریکای لاتین با عدول از سیاست‌های صنعتی مانند حمایت از صنایع پیشران، نتوانستند مسیر توسعه خود را باز یابند، این موضوع به اقبال مجدد این کشور‌ها به سیاست صنعتی انجامید. 

این گزارش توضیح می‌دهد که با توجه به احیای سیاست صنعتی در قرن بیست‌ویکم در غالب نقاط دنیا و به‌ویژه آمریکای لاتین، این گزارش بر تجربه دو دهه اخیر برزیل تمرکز کرده است. در دو دهه مذکور، برزیل شاهد فراز و فرود مجدد سیاستگذاری صنعتی بوده است. این کشور از سال ۲۰۰۴ در سه مرحله سیاست‌های صنعتی را طراحی کرد که اولی، (۲۰۰۷-۲۰۰۴) در تلاش برای بازگرداندن صنعت به دستور کار سیاستگذاری و اولویت‌دادن به آن بود. دومی، (۲۰۱۱-۲۰۰۸) با عنوان برنامه توسعه مولد، تأکید بیشتری روی سرمایه‌گذاری‌های زیرساختی و توسعه ظرفیت‌های صنعتی شرکت‌های پیشران داشت. 

* برنامه «برزیل بزرگ»

این گزارش ادامه می‌دهد که سومی، (۲۰۱۴-۲۰۱۱) با عنوان برنامه «برزیل بزرگ» بر پشتیبانی نهادی از تولید و انتخاب بخش‌های هدف استوار بود. این سیاست‌ها علی‌رغم وقوع بحران مالی بین‌المللی (۲۰۰۸)، تا سال ۲۰۱۰ به رونق اقتصادی این کشور منجر شد. با وجود این، درحالی‌که برخی کارشناسان، آینده درخشانی را برای برزیل به‌عنوان اقتصادی نوظهور انتظار داشتند، این کشور از سال ۲۰۱۳ با چالش‌های جدی مواجه شده و در نیمه دوم دهه ۲۰۱۰، همراه با سقوط دولت وقت، برخی از مهم‌ترین سیاست‌های صنعتی خود را کنار گذاشت. این واقعه را البته می‌توان وقفه‌ای در سیاستگذاری صنعتی این کشور دانست. زیرا دولت بعدی هم در تدوین دستورکار جایگزین ناکام بود و با بازگشت به قدرت جناح حاکم در دهه ۲۰۰۰ دور تازه‌ای از سیاستگذاری صنعتی در این کشور آغاز شده است که اکنون با نام «صنعت جدید برزیل» شناخته می‌شود.

یافته‌های گزارش حاضر نشان‌می‌دهد مهم‌ترین دلایل عدم توفیق سیاستگذاری صنعتی برزیل در دهه ۲۰۱۰ و در سومین برنامه توسعه صنعتی این کشور را می‌توان در سه محور خلاصه کرد که اولین مورد آن «آسیب‌پذیری ناشی از وابستگی به صادرات محصولات معدنی و محصولات کشاورزی» است. باوجود تلاش برزیل برای توسعه صنعتی و بهبود قدرت تولیدی، صنعت‌زدایی رخ داده در دوره آزادسازی در این کشور و نیز چرخه کالایی، مشوق صادرات محصولات معدنی و مواد خام بود که درمجموع اقتصاد برزیل را در برابر دوره‌های رکود جهانی آسیب‌پذیر ساخت. تمرکز بر تولید منابع اولیه و صنایع معدنی، نه‌تن‌ها مانع رشد مستمر و سریع، بلکه مانع سیاستگذاری موفق است. 

این گزارش «کاستی‌های تمرکز بر حفظ ثبات اقتصاد کلان برای دستیابی به توسعه صنعتی» را به‌عنوان دومین دلیل برای موفق نشدن سیاستگذاری صنعتی برزیل معرفی کرده و توضیح می‌دهد که تجربه برزیل نشان‌می‌دهد باوجود همه هزینه‌هایی که این کشور برای گذار از دوره حمایت‌گرایی به آزادسازی پرداخت، این کشور عمدتاً توانست صرفاً تورم را مهار کند و در دیگر اهداف سیاستی خود از جمله ایجاد یک ساختار تولیدی پویا و با قابلیت‌های صنعتی قابل‌توجه باز ماند.

در این گزارش دیگر مورد از دلایل عدم موفقیت برزیل در صنعتی سازی را «کاستی‌های تلاش برای تشویق سرمایه‌گذاری خصوصی بدون تحلیل عمیق موانع سرمایه‌گذاری» عنوان و بیان می‌کند که در تجربه برزیل، تلاش دولت برای تحریک سرمایه‌گذاری خصوصی صرفاً با اعطای معافیت مالیاتی یا اعطای تسهیلات دنبال شد، درحالی‌که به نظر می‌رسد اگر تکیه دولت بر استفاده از ظرفیت‌های بخش خصوصی است، دامنه تحلیل باید بسیار گسترده‌تر از صرف اعلام یک مشوق باشد. 

 

*  تجربه سیاست صنعتی برزیل

این گزارش ادامه می‌دهد که به‌صورت مشخص تجربه سیاست صنعتی برزیل، می‌تواند از چند جنبه مهم برای اقتصاد ایران مورد توجه قرار گیرد. اولاً توسعه صنعتی به‌ویژه توسعه صنایع ساخت‌محور بدون سیاستگذاری صنعتی فعال، ناممکن است. ثانیاً صرفنظر از اشتغال‌زایی پایین صنایع معدنی، نکته مهم‌تر اینجاست که اتکا به صنایع منبع‌محور، تاب‌آوری کشور در مقابل شوک‌های خارجی را کاهش می‌دهد. سوم اینکه تأکید بر توسعه صنعتی با اتکا به بخش خصوصی بدون در نظر گرفتن عوامل مؤثر بر تصمیمات سرمایه‌گذاری بخش خصوصی، محکوم به شکست است و چهارم تجربه برزیل درباره سیاست‌های صنعتی نشان‌می‌دهد که توجه به کیفیت سیاست‌ها بالاترین درجه اهمیت را دارد. پنجمین مورد نیز مبنی بر این است که تجربه برزیل به‌ویژه در سال‌های منتهی به بحران نشان‌می‌دهد که ناتوانی در تنظیم اهداف کوتاه‌مدت، میان‌مدت و بلندمدت توسعه صنعتی تأثیر مخربی بر نتیجه‌بخش بودن این سیاست‌ها داشت. در ایران نیز، به‌دلیل عدم تدوین استراتژی توسعه صنعتی، نه اولویت‌ها مشخص هستند، نه مسیر دستیابی به اهداف و نه هماهنگی میان اقدامات دستگاه‌ها و نهاد‌های گوناگون وجود دارد. 

متن کامل گزارش را اینجا بخوانید.

انتهای پیام/